Comfortzone. Wat mij betreft echt wel een modewoord van nu.
Vroeger deden we de dingen gewoon. Tenminste…..ik deed de dingen gewoon. 😉
Toen ik mijn P & A-opleiding volgde, heb ik 3 zomers vakantiewerk gedaan als taxi-chauffeuse op Ameland. Het eiland waar ik al kwam vanaf mijn geboorte. Ik had mijn rijbewijs net op zak maar mijn ouders hadden geen auto en dus was ik niet in de gelegenheid om veel kilometers te maken. Ik zag destijds al die taxibusjes rijden en het leek me wel gaaf om dat ook te doen. Dus ik ben gewoon de centrale binnengelopen en heb gevraagd of ze nog mensen nodig hadden en of dat ook een meisje kon zijn. Er reed namelijk wel een vrouw op de taxi, maar dat was de eigenaresse van het bedrijf.
Was dat uit mijn comfortzone? Waarschijnlijk wel. Maar zo voelde dat niet. Nu voelen dat soort dingen waarschijnlijk heel groots aan alsof je “ergens uit moet stappen”. Het is maar net hoe groot je het zelf maakt natuurlijk. Het voelde voor mij als heel spannend, maar dan op een “opgewonden manier.” Exciting zeg maar. Op een positieve manier en met een blij gevoel. Wel spannend, maar goed hanteerbaar.
Ook heb ik, tussen twee schoolkeuzes in, een aantal weken gewerkt als assistent-kok op een rijnschip. Varen tussen Amsterdam en Bazel. Ik was gestopt met de HEAO en aan het zoeken wat ik dan zou willen. Ik reisde met de trein af van Groningen naar Amsterdam en begaf me achter het CS (spannend!!!) op zoek naar het schip waar ik moest gaan werken.
Uit mijn comfortzone? Ik denk het ook wel. Ik vond het vooral heel spannend áchter het station, in het donker en als vrouw alleen. Waar een aantal mannen rustig naast me kwamen rijden en vroegen hoeveel……Dat was heel onprettig. Maar ik liep stug door op zoek naar het schip.
Tegenwoordig lijken we dingen groter en belangrijker te maken dan ze zijn, denk ik. Want, hoezo ga je niet gewoon de dingen doen die je wilt doen? Hoezo moet dat steeds een naam hebben?
Voor mij zijn er 2 “soorten” van uit mijn comfortzone gaan.
Één is die waar ik iets moet doen waar ik altijd enorm tegenop zie. In mijn geval is dat bijvoorbeeld naar een plek gaan, alleen met de auto, waar ik nog nooit ben geweest. Nee, ik heb geen TomTom. Daar maak ik altijd ruzie mee. Ik zeg altijd: ik heb een ErikErik. Mijn man weet inmiddels hoe hij mij, als beelddenker, op de plaats van bestemming krijgt als het niet goed gaat: “Zie je daar dat hotel met de vogel erop? Dat benzinestation links? Dan gaat de weg over het spoor en daarna ga je aan de linkerkant langs het water…..”
Ooit kreeg ik, van hem, een stratenboek. Ook diverse keren door de auto gemikt. Zó boos word ik daarvan.
Alsook van het doen van mijn boekhouding…..Bonnetjes bewaren, invoeren. Daar zit ik soms echt letterlijk bij te huilen van onmacht en frustratie. Ik weet dat dit soort dingen erbij horen, maar ik voel me zó ontzettend dom dat het me niet lukt. Totaal gefrustreerd. Inmiddels kan ik gelukkig met dit soort dingen goed op mijn man rekenen. Hij doet nu mijn administratie en ik kijk mee. Dat móet ik echt van mezelf.
De andere soort van uit mijn comfortzone gaan, is de dingen doen waar mijn hart een sprongetje van maakt.
Zoals inderdaad naar die taxicentrale stappen. Maar ook naar een spreekster gaan op haar eigen event en vragen of ik op haar podium mag staan om te voelen (als iedereen weer binnenkomt na de pauze) hoe het zou voelen wanneer iedereen voor mij zou komen. Dat zijn bijna altijd enorme impulsieve acties. En wanneer ik daar dan achteraf over na ga denken, dan breekt het zweet me uit: “Was ik dat?”
Als ik van die “ondoordachte” dingen doe, dan voel ik me altijd alsof ik kan vliegen! Dat is zo’n gouden moment. En ik kan me zo voorstellen dat iedereen die mij op zo’n moment ziet, zich afvraagt waarom ik zo in mijn eentje zit te glunderen…..
En tenslotte, mijn absolute out-of-my-comfort-zone, zijn natuurlijk mijn 3 zwangerschappen en bevallingen! Ik was geen blije zwangere vrouw, maar wilde wel graag kinderen. Hun bevallingen hebben me steeds weer laten zien, voelen en ervaren hoe krachtig ik ben als mens. Zij zijn het ultieme voorbeeld van iets doen waar je niet persé heel blij van wordt. Wat retespannend is. Maar wat zeker de moeite waard is geweest.
Jes Ossentjuk
P.S. Wat is jouw ervaring met uit je Comfort Zone stappen?
Wil jij ook graag je ervaring delen met andere MultiDonnas en er een blog over schrijven? Stuur dan een mail. Wij zijn benieuwd wat het jou heeft gebracht.
