Daar is ze.. de Te Veel Vrouw.
De vrouw die te veel liefde geeft, te diep voelt, te vaak vraagt, te veel verlangt.
Ze neemt te veel ruimte in beslag, met haar gelach, haar rondingen, haar eerlijkheid, haar seksualiteit.
Haar aanwezigheid is zo groot als een boom, zo inmens als een berg.
Haar energie bezet elke hoek van de kamer.
Alles omvattend: te veel ruimte neemt ze in.
Ze veroorzaakt irritatie met haar continue behoefte aan willen, te veel willen.
Ze verlangt veel, ze wil alles – te veel geluk, te veel alleen-tijd, te veel plezier.
Ze zal door donkerte, woeste rivieren en hellevuren gaan om het te krijgen.
Ze riskeert alles om de verlangens van haar hart en lichaam te vervullen. Dit maakt haar gevaarlijk. Zij is gevaarlijk.
Daar gaat ze.. de Te Veel Vrouw.
Ze zet mensen te veel aan het denken, laat ze te veel voelen, te veel zwijmelen.
Zij, met haar pure woorden en een zelfverzekerdheid die je ziet aan de manier waarop ze zichzelf draagt.
Zij, met de diepe lach vanuit haar buik, met haar onverzadigbare eetlust en haar neiging tot vurige passie.
Alle ogen zijn op haar gericht, denkend dat ze gek is.
Oh, die Te Veel Vrouw.
Te luid, te levendig, te eerlijk, te emotioneel, te slim, te intens, te mooi, te moeilijk, te gevoelig, te wild, te intimiderend, te succesvol, te dik, te sterk, te politiek, te vrolijk, te behoeftig, te veel. Ze zou eigenlijk een beetje moeten indammen, een paar stappen terug moeten doen. Aanpassen.
Iemand zou haar terug moeten zetten op een meer respectabele plaats. Iemand zou haar moeten vertellen wat haar plek is.
Dus hier ben ik.. de Te Veel Vrouw.
Met mijn te tedere hart en mijn te veel emoties. Een hedonist, feministe, plezierzoeker, liefdebrenger.
Ik wil veel – gerechtigheid, oprechtheid, ruimtelijkheid, gemak, intimiteit, respect, gezien worden, begrepen worden, je onverdeelde aandacht en dat je je aan je beloften houdt.
Ik ben egoïstisch genoemd omdat ik van mezelf hou zoals ik ben. Ik ben een heks genoemd omdat ik weet hoe ik mezelf moet helen.
En toch… Ik sta op. Toch wil ik. Voel ik. Vraag ik. Riskeer ik en neem ik ruimte in beslag. Ik moet.
Wij, de Te Veel Vrouwen.
Worden al eeuwenlang met uitroeiing bedreigd – men is zo bang voor deze vrouw, doodsbang voor haar grote aanwezigheid, voor de manier waarop ze leeft en de waarheid van haar gevoelens respecteert. We hebben geprobeerd de Teveel Vrouwen te verstikken – in onze zusters, in onze vrouwen, in onze dochters. En zelfs nu, zelfs vandaag nog, schaamt de ’te veel’ vrouw zich voor haar grootsheid, voor haar gebrek aan kalmte, voor haar gepassioneerde karakter.
En toch.. ze gedijt.
In mijn eigen wereld en voor mijn eigen ogen, ben ik getuige van de opkomst en omarming van de Teveel Vrouw. Als je ooit ’te veel’ of ‘overdreven emotioneel’ bent genoemd, ben je waarschijnlijk een Teveel Vrouw. En als je dat bent… Ik smeek je om alles wat je bent te omhelzen – alles. Van de diepte, maar ook de breedte van je zijn; om jezelf niet in te houden en jezelf nooit in de steek te laten, je grootsheid, je uitstraling.
Genees jezelf. Bevrijd jezelf.
Vergeet alles wat je hebt gehoord
Je te-veel-zijn is een geschenk; oh yes, je bent iemand die kan genezen, aanzetten, bevrijden en je komt heel snel bij de kern. Wees niet bang voor dit geschenk en laat niemand je er afstand van doen. Je teveel-heid is magisch, als een medicijn. Het kan de wereld veranderen..
Dus alsjeblieft, Te Veel Vrouw. Verwonder. Genees. Vraag. Zoek. Verlang. Beweeg. Voel. Zoen. Zeg. Vrij.
Wees jezelf..
Maak golven, spuw je vlammen uit, geef ons koude rillingen.
Sta alsjeblieft op.
We hebben je nodig.
Vrij naar een tekst van Ev’Yan Whitney
Dionne
