WAAROM ARGENTINIË?
Morgen is het zover, dan begint onze tweede reis naar dit fantastisch eland. Een reis waar we al maanden naar uitkijken, niet alleen omdat we verliefd zijn geworden op het land maar ook omdat er een aantal dierbare mensen wonen.
Onze liefde voor Argentinië begon een jaar of 7 geleden met een uitwisselingsavontuur. Onze oudste twee kinderen waren al een jaar op uitwisseling geweest naar Amerika en Canada. We wilden graag wat terug doen voor een andere student en kozen Martina uit Argentinië uit om bij ons in het gezin te verblijven tijdens haar uitwisseling.
En dat was een schot in de roos. Vanaf dag 1 was er een match en genoten we van het enthousiasme van Martina over haar land, maar we werden ons ook bewust van de schrijnende geschiedenis en economische situatie waarin het land zich regelmatig bevindt. Martina kookte 1 x per week voor ons Argentijns en zo kregen we regelmatig heerlijke Milanesas voorgeschoteld en dronken we Mate met elkaar en leerden we de Malbec wijnen beter kennen. Het was een prachtig jaar en we hebben een traantje weggepinkt toen we haar naar het vliegveld brachten aan het einde van haar uitwisseling. We hebben een band opgebouwd voor het leven.
Een aantal jaren later besloten we om naar Argentinië te reizen om Martina weer te kunnen zien en haar land en cultuur beter te leren kennen. Wat een immens groot land met een waanzinnig mooie natuur en een ongelooflijk warme cultuur.
USHAIA
Tijdens onze eerste reis naar Argentinie werden we met open armen ontvangen door haar ouders in Ushuaia en genoten we van onze eerste asado (Argentijnse BBQ). Grote stukken lam, rund, worst, bloedworst en organen zoals darmen, hart, lever en nieren werden voor ons klaargemaakt. Ik heb alles geproefd maar de organen vielen bij mij wat minder in de smaak, net als de bloedworst. Maar mijn lief vond daarentegen alles lekker.
Ushuaia is een leuk klein stadje van waaruit we een boottocht hebben gemaakt over het Beaglekanaal. Wat was het prachtig met al die watervogels, zeeleeuwen en op pinguïns lijkende dieren. Ik weet nog dat we daar rondliepen en ik tegen mijn lief zei: ‘Ik zou hier best een half jaar willen wonen, zo fijn en adembenemend mooi vind ik het hier’. Aangezien ik als online business coach locatie onafhankelijk werk is dat voor mij absoluut een mogelijkheid maar voor mijn lief is dat helaas (nog) niet het geval.
PERITO MORENO
Vanuit Ushuaia reden we met een auto naar de gletsjers (Perito Moreno), een lange autorit met een groot gedeelte gravel hobbelweg waarbij we nogal wat tijd kwijt waren bij de douane. Chili heeft namelijk een stuk land dwars door Argentinië lopen. Wil je naar de gletsjer met de auto, dan moet je dus door Chili. Dat betekent:
Douanepost 1: Argentinië uit (langs drie loketten, en drie stempels erbij in het paspoort). Dan een paar kilometer rijden door niemandsland.
Douane post 2: Chili in (ook drie loketten, nog een keer 3 stempels erbij).
Douane post 3: Chili weer uit, je begrijpt het al, drie loketten en drie stempels. Weer een paar kilometer rijden door niemandsland.
Douane post 4: Argentinië in, zelfde verhaal, om onze reis richting de gletsjer voort te zetten met behoorlijk wat stempels erbij in onze paspoorten.
We reden over stille en verlaten wegen door de pampa, urenlang reden we zonder een andere auto tegen te komen. Het was rustgevend, bijna meditatief en we genoten van de guanaco’s (familie van de lama), flamingo’s en struisvogels onderweg. Maar ook van een echte gaucho te paard met honderden schapen. Prachtig om te zien!
De lange autorit was meer dan de moeite waard, de gletsjer Perito Moreno was indrukwekkend mooi. We hebben al aardig wat gezien van de wereld, maar dit was echt één van de hoogtepunten. Eigenlijk een must als je naar Argentinië gaat. De grootte, de kleur, het geluid, alles bij elkaar maakte het tot een ongelooflijke ervaring. Ik geloof dat ik meer met mijn mond open heb staan kijken dan met mijn mond dicht.
We overnachten in het gezellige plaatsje El Calafate en aten bij een erg leuk Italiaans restaurant, ik heb nog nooit zo’n groot glas gehad met zoveel wijn erin.
De volgende dag hebben we nog een mooie wandeling gemaakt bij El Chalten richting de ‘berg in de wolken’.
IGUAZU
Na terugkeer in Ushuaia, de meest zuidelijke stad van de wereld, vlogen we naar het noorden van Argentinië om daar de watervallen van Iguazu te bekijken. Weer zo’n indrukwekkend natuurfenomeen. We hebben deze waterval vanaf de Argentijnse kant en vanaf de Braziliaans kant bekeken. Van onder en van boven. Grote vlinders, aapjes, waterschildpadden, tropische vogels, alles was even mooi. Wel toeristisch maar ondanks dat, toch de moeite waard.
Waar we ontzettend van hebben genoten is de boottocht over de rivier richting de watervallen. Het ernaar toe rijden in een grote truc is al hilarish. Als je bang bent voor spinnen, dan zou ik niet in die truc stappen. Daarna met de boot over het water en onder de watervallen door. DOEN.
Vanuit Iguazu vlogen we weer terug naar Buenos Aires en bleven we nog een paar dagen bij onze gastdochter in haar appartement in La Plata om later met een waanzinnig dankbaar gevoel weer terug te kunnen vliegen naar Nederland. Wat een land, wat een natuurschoon en wat een warme cultuur.
NU ZIJN WEER TERUG IN ARGENTINIË
Met al deze herinneringen nog in ons geheugen gegrift vertrekken we morgen voor de tweede keer naar dit mooie land. Dit keer om niet alleen onze Argentijnse dochter weer te zien maar ook onze eigen zoon een knuffel te geven die daar een jaar op uitwisseling is en in een gastgezin woont met zijn Argentijnse gastouders, broer en zus in San Carlos de Bariloche.
Vanaf dag 1 dat hij in Argentinië is, heeft hij met zijn gastgezin een enorme klik en daar kan ik als moeder intens dankbaar voor zijn. Je zoon van 17 vliegt naar de andere kant van de wereld en komt bij een gezin terecht waarvan je geen idee hebt hoe dat gezin is. En dan is er alleen maar opluchting als het een fijne, warme en liefdevolle plek is. En ook nog eens in een fantastische omgeving in Noord Patagonië, in een groot natuurgebied aan de voet van de Andes, omringd door meren. Over twee dagen zijn we in Bariloche en sluiten we onze zoon weer in de armen, kletsen we bij en drinken we Yerba Mate. We kunnen niet wachten!
Bariloche here we come
Dit blog schrijf ik op het vliegveld van Buenos Aires. Als je door de douane bent en je koffer hebt opgehaald zit er direct rechts een Starbucks. We vinden daar een heerlijk plekje om een lekkere koffie te drinken en, zoals Argentijnen vaak doen, iets zoets eten als ontbijt. We moeten 6 uur wachten op de volgende vlucht dus genieten we, met onze voetjes omhoog leunend op de koffers, van al die reizigers op het vliegveld.
Wil je koffers meenemen op een binnenlandse vlucht, dan moet je daar ter plekke voor betalen. Maar mijn lief heeft hier net een app gevonden van de vliegtuigmaatschappij Latam
waarmee je online je koffers kunt betalen. Handig, hoef je dat niet meer aan de incheckbalie te doen.
Ook pinnen we nog peso’s hier op het vliegveld zodat we wat cash in onze portemonnee hebben. Er is een maximum aan peso’s wat je kunt pinnen, handig om dat vooraf uit te zoeken, de pinautomaten geven dat niet aan. Dollars en Euro’s meenemen is aan te raden want voor pinnen van peso’s zijn de transactie kosten vrij hoog. Wij ontdekten dat we maximaal 70 euro konden opnemen en daarvoor betaal je 10 euro transactiekosten. Je kunt bijna overal met dollars en meestal ook met euro’s betalen. En ook creditcards worden bijna overal geaccepteerd.
Na de koffie lopen we nog even naar buiten om te genieten van de Argentijnse zon. We ontdekken een heerlijk plekje bij Terminal C (de deur uit bij de internationale terminal en naar links lopen). Volg de borden naar het terras: Florida Garden. Hier kun je heerlijk wat drinken in de schaduw onder een boom of in de zon).
Van Buenos Aires naar Bariloche
We nemen onze volgende vlucht en na een paar uur vliegen worden we op het vliegveld van Bariloche met open armen ontvangen door onze zoon, zijn vriendin en zijn gastmoeder.
We blijven vier dagen in Bariloche en onze zoon laat ons het oude centrum zien:
Centro Civico. Je begrijpt meteen waarom ze Bariloche ook wel het Zwitersland van Argentinië noemen.
Hij neemt ons mee naar een plek waar ze heerlijke chocolade verkopen. Want ook daar is Bariloche beroemd om. In ‘Rapa Nui’ drinken we koffie met de lekkerste bonbons die ik mijn hele leven heb gegeten (en ik hou enorm van chocolade). Fra-nui: frambozen met daaromheen chocolade. Een must try!
Het programma hebben we een beetje laten bepalen door het gastgezin en onze zoon. We worden meegenomen naar Cerro Cathedrale en gaan met een stoeltjeslift naar boven. De ‘Mate’ (de beroemde Argentijnse soort thee) gaat uiteraard mee en we genieten van het uitzicht over het enorme meer. Boven kun je nog een wandeling maken naar een hogere top.
Een andere dag doen we een rondje: Circuito Chico.
Een ‘klein’ rondje met de auto om het meer. Waar we ook een paar leuke wandelingen hebben gemaakt naar het water toe. De vergezichten zijn echt prachtig.
We maken een boottocht naar een zijarm van het meer. Dat zou ik niet aanraden. De omgeving is mooi maar het is enorm commercieel en de hele boottrip wordt er van alles aangeboden en tettert er voortdurend iemand door de microfoon terwijl de omgeving juist vraagt om stilte.
Het leven is goed in Bariloche
We eten een echt Argentijns gerecht, Milanesas, in een restaurant waar vooral veel lokalen komen en er elke avond rijen staan om op een beschikbare tafel te wachten: La Fonda del Tio. Milanesas zijn de Argentijnse variant van de schnitzel, maar ze worden meestal belegd als een pizza. Ennuh, ze zijn nog veel groter dan in Oostenrijk! Ze worden van kip, varkensvlees of rundvlees gemaakt. De prijs-kwaliteit verhouding is (voor ons buitenlanders) erg goed voor de enorme lap vlees op je bord.
Het meest bijzondere vond ik nog wel het bezoek aan een boerderij (Campo) in de middle of nowhere op twee uur rijden van Bariloche. Deze is van een wat oudere mevrouw die daar al haar hele leven woont en grotendeels zelfvoorzienend is. Helaas was ze er niet toen we kwamen maar we hebben daar wel rond kunnen lopen. We keken onze ogen uit. Overal hingen schapenvachten te drogen. Kippen die de laatste restjes vlees van de vacht af aten. Vet dat hing te drogen aan de boom in een soort kast met muskietengaas zodat er geen insecten bij konden. Overal lagen schedels en botten. Er waren ganzen, schapen, geiten, paarden, kalkoenen, kippen. Alles wordt door haar zelf en haar broer die een paar kilometer verderop woont geslacht. Water komt uit een bron. Er staat een hokje buiten als wc met een groot gat in de grond. We hebben hier eindeloos veel foto’s gemaakt en na een tijdje reden we weer terug langs een andere net zo’n prachtige weg waarbij je zo nu en dan zelf een hek open en dicht moest doen. Een plek waar je als ‘gewone’ toerist niet komt.
De laatste dag in Bariloche zouden we nog naar de Vulkaan Tronador gaan, maar vanwege slecht weer hebben we deze trip overgeslagen en nog wat geshopt om souvenirs te kopen. We halen nog ‘het lekkerste ijs’ – volgens onze zoon bij Baccio – want er komen vanavond vrienden eten. Mijn zoon heeft gevraagd of ze hun gitaar mee kunnen nemen. Wat een feestje als deze muzikale mensen de gitaar pakken en gaan zingen. Maar dat niet alleen. De jongste gitarist speelt zelfs met een fles wijn op zijn gitaar. We hebben zo ontzettend veel lol gehad met en genoten van deze muzikale avond. Wat een uitbundig en gepassioneerd volk zijn die Argentijnen toch. Daar kunnen wij nog veel van leren.
De dagen vliegen voorbij en voordat we het weten is het weer tijd om afscheid te nemen van onze zoon en zijn lieve Argentijnse gezin. We hebben een ontzettend blij kind gezien, die vrijwel alleen maar rondloopt met een big smile op zijn gezicht, die de Spaanse taal inmiddels goed spreekt, verstaat en zelfs grapjes kan maken. Wat is die knul hier gelukkig en wat maakt mij dat weer gelukkig. Ik laat hem met een gerust hart achter.
De directe vlucht van Bariloche naar Mendoza is helaas gecanceld omdat de piloot niet is komen opdagen (goede reden toch???). Dus boeken we een andere vlucht naar Mendoza.
Onze road trip kan beginnen
Lees hier alles over onze reis en de fantastische roadtrip die we daarna hebben gemaakt van West naar Noord Argentinië via de Ruta Nacional 40. Van Mendoza naar Salta.
Dionne
P.S. Ben jij een DIY traveler?
Heb jij ook op eigen houtje zo’n fantastische reis gemaakt en zou je er graag een blog over schrijven en reistips willen delen om andere DIY reisfanaten te inspireren?
Stuur dan een mail naar: MultiDonnas DIY TRAVEL. Wie weet is binnenkort jouw reisblog hier te lezen.
